بی گناه درسرما و گرسنگی و التماس

نمیدونم از دست کی عصبانی باشم : احمدی نژادها که سرمایه هایمان را با فقر معامله می کنن یا خودم و خودمان که حمایتشان می کنیم و صحنه هایی مثل این دختر آدامس فروش روی پل عابرین میدان صنعت بوجود می آید ... ـ *** زیبا و معصوم است چهرهء او در سرما سرخ ، دستان کم طاقت او مظلوم و نوازنده بر گوش ، صدایش نافذ و سوزنده ، هر نگاهش هر عابر می شنود التماس هایش دعا ها بعد خرید تحفه ای از بساطش جلویش دفتری پر از مشق هایش جای چروک قطره های اشکهایش وباز صدای مهربانش ... ـ ـ "آدامس نمی خوای؟" ، از لبانش باز هم می خرم از دستان مهربانش چشمانم پر می شود ز غمهایش بغز در گلویم می گویم با خدایم دیگر چه توانم کنم از برایش التماس من از شما بزرگواران میشناسید کسی بهر نجاتش ؟ که گیرد دستان ریز و نازش پرورد او را در دامانش دیشب وقتی دیدم اون مرد که معلوم نیست پدرش بود یا صاحبش دارد پولهای او را می شمارد و در جیب می گذارد از یک طرف خودم را سرزنش کردم که چرا این پول ها را به او می دهیم و از طرفی میدانم که برای سیر ماندن این دختر بی گناه راه دیگری نیست چون اینطوری "ممکنه" صاحباش کمتر اذیتش کنن و بیشتر بهش غذا بدن خسته شدم از بس هر روز با دیدنش آب می شم و میرم توی زمین که نمیتونم کاری براش انجام بدم من می خوام به هر نهادی که به هر صورت به این مساله ربط پیدا میکنه زنگ بزنم شاید ازش در جایی بهتر مراقبت بشه ولی آیا اونا دلشون به حال کودکان بی پناه ایرانی می سوزه ؟؟؟ اونایی که هر روز بجای اینکه به فکر بچه های گرسنه و بی پناه ایرانی باشن کرور کرور سرمایه های مردم ایران رو تو فلسطین و لبنان و عراق منفجر میکنن خواهش می کنم اگر می تونین از این زندگی نجاتش دهید ... ـ